Zaterdag 15 maart, de dag van de derby tegen rivaal Marssum. Zo’n 15 spelers werden opgetrommeld om de strijd aan te gaan, mede dankzij een pittig bericht van voorzitter en speler Jaap Montsma. Spelers werden van de bouwplaats, het tweede elftal of simpelweg van de bank gehaald. De zon scheen en iedereen leek, verrassend genoeg, nog redelijk fit na de vrijdagavond. Vol enthousiasme betraden we het veld, twaalf minuten voor de aftrap. Gelegenheidstrainer Gerrit van Rees had de uitdagende taak om het zooitje ongeregeld te laten strijden tegen het hogergeplaatste SSS’68.
De wedstrijd begon verrassend sterk aan onze kant. De mannen van Beetgum 3 waren scherp, fel en werkten keihard voor elkaar. Dit resulteerde al snel in twee grote kansen: een voor onze spits Shaquille (Sjaak) en een voor de altijd snelle Mark-Sander, die normaliter een goed oog heeft voor zijn medespelers, maar in deze situatie beter zelf had kunnen schieten. Ach ja, zijn nieuwe voetbalschoenen moesten ook nog even wennen.
In de 10e minuut was het raak – helaas aan de verkeerde kant. Willem Postma gaf een splijtende pass... alleen niet naar een teamgenoot, maar naar de spits van de tegenstander. Die kon vervolgens één-op-één op onze routinier Marcus Elzinga afgaan: 1-0 Marssum. Toch bleef Beetgum 3 veerkrachtig en hield het initiatief. Kansen volgden voor Leon en Sjaak, maar zonder succes. En zoals de ongeschreven voetbalwet dicteert: als je zelf niet scoort, doet de tegenstander dat wel. SSS’68 counterde snel en bracht de stand op 2-0.
De frustratie groeide. Wisselspeler Auke-Wiemer Smit was zó pissig over de tegengoal dat hij besloot letterlijk een plasje te plegen achter de dug-out. Helaas gebeurde dit in het zicht van de Marssumer keeper, die zichtbaar afgeleid werd door Auke’s ‘derde been’ (tevens zijn sterkste, volgens eigen zeggen).
Kort daarna kreeg Leon een uitgelezen kans. De keeper van Marssum was nog deels afgeleid door het voorval met Auke, waardoor Leon kon binnenschuiven: 2-1! Er was weer hoop. Maar net voor het rustsignaal verspeelde Beetgum slordig de bal achterin en Marssum sloeg genadeloos toe: 3-1.
De sfeer in de kleedkamer bleef redelijk positief. “Zo gek gaat het nog niet,” stelde de trainer gerust. De beruchte pass van Willem Postma werd uitvoerig besproken, net als de staat van de accommodatie van voetbalvereniging Marssum.
De scheidsrechter floot voor het begin van de tweede helft. Beetgum 3 speelde met iets minder energie, maar nog steeds met strijdlust. Hierdoor creëerde het sterkere Marssum nauwelijks kansen. Dit hield stand tot de 71e minuut, toen een snelle aanval de verdediging van Beetgum te machtig was: 4-1. Vier minuten later volgde de 5-1 en in de 79e minuut zelfs de 6-1. Het verschil was duidelijk: Marssum was dodelijk in de afronding, terwijl wij moeite hadden om de voorhoede in stelling te brengen.
Het hoogtepunt aan Beetgum-zijde? De snoeiharde bodycheck-tackle van Sil. In het rugby zou hij er applaus voor krijgen, in Marssum spraken ze er schande van. Ook Germ liet zich gelden met een forse overtreding en veroorzaakte een penalty. Gelukkig leverde hem dit wél twee biertjes op, volgens de gouden afspraak: één overtreding is één biertje.
Na het eindsignaal werden de handen geschud en verliet Beetgum 3 het veld als verliezers. Maar dat mocht de pret niet drukken: de biertjes smaakten er niet minder om en er werd nog volop gelachen.
Op naar de volgende wedstrijd, thuis tegen Zeerobben. Aftrap om 12:30 uur. Er zijn nog kaarten beschikbaar!
